Saltar ao contido

Mel Bonis

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaMel Bonis

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(fr) Mélanie Bonis Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento(fr) Mélanie-Hélène Bonis Editar o valor en Wikidata
21 de xaneiro de 1858 Editar o valor en Wikidata
París, Francia Editar o valor en Wikidata
Morte18 de marzo de 1937 Editar o valor en Wikidata (79 anos)
Sarcelles, Francia Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaCemiterio de Montmartre, 24 Editar o valor en Wikidata
Outros nomesMel Bonis Editar o valor en Wikidata
EducaciónConservatorio de París Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupacióncompositora Editar o valor en Wikidata
MovementoRomanticismo musical e modern classical music (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
ProfesoresCésar Franck, Ernest Guiraud, Auguste Bazille, Charles Koechlin e Gabriel Fauré Editar o valor en Wikidata
AlumnosCharlotte Sohy Editar o valor en Wikidata
Familia
CónxuxeAlbert Domange (1883–1918) Editar o valor en Wikidata
ParellaAmédée Louis Hettich Editar o valor en Wikidata
FillosPierre Domange
 ()
Jeanne Domange
 ()
Édouard Domange
Madeleine Quinet
 () Amédée Louis Hettich Editar o valor en Wikidata
PaisPierre-François Bonis Editar o valor en Wikidata  e Marie-Anne-Clémence Mangin Editar o valor en Wikidata
IrmánsEugénie-Caroline Bonis
Clémence-Louise Bonis Editar o valor en Wikidata
ParentesPhilippe Domange, neto
Michel Domange, neto
Bernard Domange, neto
Étienne Domange, neto
Huguette Domange, neta
Christine Géliot, bisneta
Martine Géliot, bisneta Editar o valor en Wikidata
Sinatura Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
Sitio webmel-bonis.com Editar o valor en Wikidata
Spotify: 725Rm2EVCKZzo0e42my8tG Musicbrainz: f5fc67fc-acdc-477b-a4e8-daa018d41856 Discogs: 2826620 IMSLP: Category:Bonis,_Mel Allmusic: mn0002181891 Find a Grave: 22519843 Editar o valor en Wikidata

Mélanie Hélène Bonis, máis coñecida coma Mel Bonis, nada o 21 de xaneiro de 1858 en París e finada o 18 de marzo de 1937 en Sarcelles, foi unha prolífera compositora francesa dos finais do romanticismo. Escribiu máis de trescentas pezas, incluíndo obras para piano solo e a catro mans, pezas de órgano, música de cámara e coral, unha misa, obras para orquestra e "mélodies".[1]

Alumna de, entre outros, César Franck e Charles Koechlin, forma parte dende principios do século xx, das artistas máis vangardistas en Francia. Aínda que non frecuentaba moito a compositores contemporáneos, o seu estilo aseméllase a un dos seus mestres, Gabriel Fauré, así coma ao de outros compositores coma Franck e Claude Debussy.

Biografía

[editar | editar a fonte]

Nada o 21 de xaneiro de 1858 en París, recibe unha estrita educación relixiosa. A súa nai recítalle a miúdo "Imitation pour les tout petits", é dicir, "Imitación para os máis pequenos", ás súas dúas fillas, imbuíndolles deste xeito dende a infancia, os principios da relixión católica. Ademais, na escola, Mel Bonis mostra unha gran facilidade para o estudo. Dende moi cedo, sente unha gran piedade e unha profunda fe que conservaría ao longo da súa vida.[2]

Estuda de forma autodidacta e recibe leccións de piano e solfexo a partir dos doce anos. Ata 1876, traballa na súa técnica pianista, lendo e tocando sen problemas. Posúe sensibilidade e finura, acadando incluso improvisacións incríbeis. É Hippolyte Maury, profesor de cornetín, quen lle presenta a César Franck, dándolle este último clases particulares de piano e afoutándoa a presentarse aos exames de ingreso do Conservatorio de París.[3]

Composicións

[editar | editar a fonte]

Música de cámara

[editar | editar a fonte]
  • Suite en trio, para frauta, violín e piano, [Op. 59] (1903).
  • Fantaisie en septuor, para dúas frautas, dous violíns, viola, violoncello e piano, [Op. 72] (1906).
  • Scènes de la forêt, para frauta, trompa e piano, [Op. 123] (1928).
  • Suite dans le style ancien, para frauta, violín e piano, [Op. 127 No. 1] (1928).
  • Suite orientale, [Op. 48].
  • Soir, matin, para violín e piano.
  • Nocturne.
  • Quatuor pour piano e cordes en si bémol, [Op. 69].
  • Quatuor pour piano et cordes en ré, [Op. 124].
  • Sonata para frauta en Do sostido, [Op. 64].
  • Sonata para violonchelo en Fa maior, [Op. 67].
  • Sonata para violín en Fa sostido menor, [Op. 122].

Música para piano

[editar | editar a fonte]

Edición moderna en nove volumes publicada por Furore:

  • Femmes de légende – (1o volume).
  • Pièces pittoresques et poétiques I et II – (2o e 3o volume).
  • Concert pièces – (4o volume).
  • Danses et pièces légères – (5o volume).
  • Piano à quatre mains A – (6o volume).
  • Pièces pittoresques et poétiques III – (7o volume).
  • Piano à quatre mains B – (8o volume).
  • Deux pianos à quatre mains – Scherzo [Op. 40] e Variacións [Op. 85], (9o volume).

Música infantil

[editar | editar a fonte]
  • Children's Scenes – [Op. 92] (1912).
  • Album pour les tout petits – [Op. 103] (1913).
  • 17 Pièces enfantines – [Op. 116] (1926).
  • Miocheries – [Op. 126] (1928).
  • Neuf Pièces faciles – [Op. 148] (1936).

Música de órgano

[editar | editar a fonte]
  • L'Œuvre verter orgue – 27 pezas, (con Toccata, Cantabile, Coral, etc.).
  1. "Mélanie Bonis, ArkivMusic". www.arkivmusic.com. Arquivado dende o orixinal o 29 de xuño de 2017. Consultado o 3 de maio de 2020. 
  2. Géliot, Christine. Mel Bonis : femme et « compositeur ». ISBN 2-296-09409-0. 
  3. Jardin, Étienne. Mel Bonis (1858-1937) : Parcours d'une compositrice à la Belle Époque. ISBN 978-2-330-13313-9.